بررسی تکنیک های موثری که برخی آموزگاران برای معطوف ساختن توجّه دانش آموزان بکار می گیرند، وم بکارگیری سایر مقولات هوشی را برای رسیدن به این هدف را نشان می دهد.
برای مثال مربی مهد کودکی که برای ساکت کردن کودکان به نواختن پیانو یا هر ساز دیگری حتی سازهانی دهنی می پردازد (هوش موسیقیایی)
آموزگار پایه چهارمی که برای جلب توجّه دانش آموزان به خاموش و روشن کردن چراغ اقدام می کند (هوش مکانی)
دبیردبیرستانی که از سکوت برای یادآوری و وظایف دانش آموزان استفاده می کند. (هوش درون فردی) همگی بر وم بکارگیری روشهای غیر زبانی جهت معطوف ساختن توجّه دانش آموزان تاکید دارد.
چند شیوه جلب توجّه دانش آموزان در کلاسهای درس:
شیوه زبانی: روی تخته کلاس بنویسید: «لطفاً ساکت»
شیوه موسیقیایی: یک عبارت ریتمیک را همراه دست زدن بیان کنید و از دانش آموزان بخواهید آن را تکرارکنند.
شیوه حرکتی–جسمانی: انگشت اشاره خود را با علامت سکوت روی لب ها بگذارید و دست دیگران را بالا ببرید. از دانش آموزان بخواهید تا حالات شما را انعکاس دهند.
شیوه مکانی: تصویری از یک کلاس مرتّب و آرام روی تخته قرار دهید و با چوب به آن اشاره کنید. (در این حالت حتّی می توان با حالتی طنز طوری وانمود کرد که مثلاً این یکی از آرزوهای ماست!)
شیوه منطقی–ریاضی: با استفاده از یک ساعت وقت نگهدار مقدار زمان تلف شده را محاسبه کنید و آن را روی تخته بنویسید. دانش آموزان را مطلع سازید که عدد نوشته شده روی تخته مقدار زمانی را نشان می دهد که از ساعت آموزش کم شده است و جلسه ی بعد باید جبران شود.
شیوه میان فردی: در گوش یکی از دانش آموزان آهسته بگویید: «اکنون وقت درس است. آن را به دیگران هم بگو!» و آنگاه منتظر بمانید تا این نکته به کل کلاس ابلاغ شود.
شیوه درون فردی: شروع به تدریس کنید و بگذارید دانش آموزان خود رفتار خویش را کنترل کنند.
شیوه طبیعت گرایانه: صدای سوت گوش خراش یک پرنده یا یکی از حیوانات را پخش کنید.
و.
درباره این سایت